Baba..neden bu kadar kısa sürdü?
Ve her güzel şeyin kısa süreceğine..her sevdiğimi aniden kaybedeceğime olan korkum neden baba?
Babacım ben tam hayal ettiğin gibi oldum,büyüdüm..ayaklarım üzerinde sapasağlam duruyorum.
Güçlüyüm, iradeliyim, senden öğrendiğim insani ve ahlaki değerlerimi asla kaybetmedim,
benimle gurur duyardın biliyorum..
Ama birlikte kurduğumuz hiçbir hayali gerçekleştiremedim
Yoktu ki sensiz bir anlamı..
Çok sevdiğim vapurlarda sensiz gezmenin sensiz balık ekmek yemenin,önünden her geçişimde işte burda okucam baba dediğim ressam olma hayallerimin anıtı güzel sanatlara gitmenin..yoktu sensiz anlamı..
Senin yemyeşil gözlerini, çukur çeneni, favorileri uzun sarıya giden kumral saçlarını, gördüğüm en güzel yüzü çizemedikten sonra ,bana sevgiyle bakan o muhteşem gözleri..
Gelin bile olmadım bak..
Sensiz uyumazdım ya hiç,keşke ben de seninle uyuyabilsem..huzura kavuşsam..alsan yanına?
Bi masal anlatsan bana yine kocaman kitaplarımdan..
Ve olmadı hiç senin gibi düşünen beni.belkide ben öyle sandım,ben düşündüm hep diğerlerini..kendimi..
O kadar ki sonra bu benim görevimmiş gibi yapıştı üzerime..pişmanlıklarım hatalarım var bir sürü babam olsa böyle olmazdı dediğim..
Sımsıkı sarıp sarmalayan sevgi dolu kollar yoktu beni düştüğümde ayağa kaldıracak..
Seni çok özlüyorum..sana nasıl ihtiyacım var şu an bilsen..
Senin gibi sevmedi de kimse beni..
Hiç olmıcakmı baba?
Kimse SEN GİBİ SEVMEYECEK Mİ?
