bazen daha beter olsam da dinlemekten vazgeçemediğim bi şarkı var,sözleri öldürücü..
Ve dinledikçe daha da bağlanıyor insan.
Hele şarkının sonunda Cem Adrian ın süpriz gibi çıkması,birlikte devam etmeleri ve bir şiirle ve tamamlaması yok mu, sanki her bir satırı ben,ben yazmışım gibi dersiniz ve size dokunur ya inceden inceye bi yarayı sızlatır hani..öyle işte..
paylaşmak istedim..
Gelmiyorsa artık yardıma bir zamanlar ağladığın omuzlarSoğumuyorsa kalbine akan kaynar sularTanıyamıyorsa artık gözlerin aynadaki şu sessiz ve yorgun adamıKurumuyorsa yanağından akan tuzlu sular..
Nefes alamıyorsan, açıklayamıyorsan,tutunamıyor kanatlanamıyorsanVe artık başaramıyorsan...
Olsun olsun varsın şimdi uyu biraz uyuKurşuna dizilmiş yalnızlığının yanına uzan ve biraz uyu
Durduramıyorsan artık adımlarını hep aynı ıslak kaldırımlardaSayamıyorsa parmakların geçen yıllarıUnutuyorsa artık ellerin eskiden tuttuğu elleriKayboluyorsa aklından tek tek isimleri
Nefes alamıyorsan, açıklayamıyorsan, tutunamıyor kanatlanamıyorsanVe artık başaramıyorsan...Olsun olsun varsın şimdi uyu biraz uyuKurşuna dizilmiş yalnızlığının yanına uzan ve biraz uyu
C.AOlsun olsun varsın şimdi uyu biraz uyuKurşuna dizilmiş yalnızlığın yanına uzan ve biraz uyu
Sadece çocukken uyanıksındır bunu bil
Herşeyin farkındasındır her sese dönüp bakarsın
Büyümek, uyumak ve unutmak gibidir
Ve büyüklerin dediği gibi;
Uyuman gerekir büyümen için
Sağır ediyorsa sessizlik ve kör ediyorsa aydınlık
Sadece sana görünen ve kimseyi inandıramadığın bir hayalet gibi
Yanıbaşında otuyorsa yalnızlık bu gece
Hep aynı saatte kapını çalan bir düşman gibi bekliyorsa seni
Ve canına kast edecek bir kılıç gibi sallanıyorsa tepende
Unutabilmek için hepsini
Biraz uyu...