Soğudum..

"Senden soğudum elimde değil zamanla seni arkadaş olarak görebilirim belki o zaman düzelirim" dedi bana...
Daha önce zaten arkadaşız sandığım çok iyi anlaştığım,çok gevezelik edip güldüğüm
bir çok şey paylaştığım bir erkek arkadaşım..kanka derler ya,öyle gibi. Şok oldum toparlanamıyorum.
Çok erkek arkadaşım yok bu tarif ettiğim biçimde ve mesafeli bir insanım ben tarz olarak öyle yüz göz olmam benim tabirimle flörtöz davranışlar içine girmem.
Nasıl anlatayım karşımdakinin kafasında "acaba benden hoşlanıyor mu" düşüncesi yaratmamak için elimden geleni yaparım-bilinçli değil ama özetle böyle..
Bu yüzden bana arkadaşça yaklaşıp sonra bozulan ve uzaklaşan çok dost"!" gördüm..paranoyak değilim hani.
Tarif edilir mi bu bilemedim şimdi. Biri kafamda ne ise başta ileride de odur değişmez yeri kolay kolay.
Ve sadece bu arkadaşımın yanında kendimi rahat hissetmişimdir acaba beni yanlış anlar mı dememişimdir ve ben de onun için demedim..göremedim belki de kendi beynime verdiğim komuttan dolayı.
Yeni değil en az 3 yıllık bir arkadaşlıktan bahsediyorum.
Ama yerine kolay kolay kimseyi koyamayacağım, yokluğunu hissedecek kadar çok sevdiğim alıştığım biri.
Çok sık zaman ayıramasam da görüştüğümüz zaman  aniden ona bişey sormak, şuna baksana demek, heyecanla gülerek anlatmak ve bi şarkıyı bile paylaşmak için ( yakaladığında hemen şarkı gönderirdi ya da benden isterdi bi aresi kuramadığı için)
şimdi beni yeniden şekillendirmesini beklemeliyim :(  yanlış duymuyosun beni..
Ne yani şimdi format atıp ipek i masaüstünden alıp d diskine mi atıcak ki:S 
Bir daha asla eskisi gibi olmayacakmıyız? Ben mesafeli olmak zorunda kalıcam o ise hep kırgın ve kızgın olduğunu söyledi beni her gördüğünde..çok dokundu ama duymazdan geldim.
Böyle bişey hiç başıma gelmemişti..daha farklısı gelmişti çoook eskiden (onu da bir gün anlatırım)
Yaklaşık bir hafta önce bana patladı ama daha önce çok konuda kavga etmişliğimiz küser gibi olmuşluğumuz var yine öyle sandım konu bambaşka da olsa. Birden anlayamadığım bir öfkeyle bişeyler dedi ve gitti.
Anlam veremedim, sen ne düşündüğünü söylemeden nasıl bilebilirdim e sen benim arkadaşım değilmisin.. dediğimde cevap bile veremedi sustu.
Zamanında içinde tuttuklarına,söylemediklerineydi asıl öfkesi 
bana değil.. o an anlayamadım..
Ellerinizin arasından kayıp gitmeden farketmezmisiniz sizin için değerli olan şeyleri?

 
Peki söylenmemişleri tahmin edemediğim bilemediğim için beni kim suçlayabilir?
Hele de tam aksi davranmışsa bu zamana kadar.Bana erkek kankası gibi davranan habire laf sokan dalga geçen gırgır yapan ve bu rahatlığından dolayı aklıma bile gelmeyen şeylerden dolayı ben mi suçluyum?
Bir koruma renk vermeme içgüdüsü müymüş bu, o zaman ..haklıyım ben?
Bir erkek ve kız asla beklentisiz dost olamaz diyorum bazen, etrafımdakiler kızıyo ben de kendime kızıyorum..herkes için değil elbette ama..öyle işte bazen de kahroluyorum.
Kendim için değil yalnızca bu benim sağlıklı ilişkiler kurmama engel oluyo zaman içinde.
Kıskançlık ve güvensizlik tohumlarını yeşertiyor bu içimde, çoğumuzda olduğu  gibi..
Bunlar beni öldürüyor ve ben de etrafıma zarar veriyorum.
Nasıl yenebilirim bilmiyorum ama işte,bir kere daha haklı çıktım ben!

Beni kahretti çok kırdı bu "soğudum" sözü..beni hayattan soğuttu bi anda:(
Kendince bir sebebi vardı belki haklıydı belki değildi, ama hep hayat adil değil derim ya,
bağlayamıyorum bile bu yazıyı o derece şaşkın ve üzgünüm..tek bildiğim haketmediğim bunu.