Bir pazar günü..

Evet dün zorla kendimi dışarı sürükledim,evde kalmak istemiyorum  kimse o halimi farketsin istemiyorum da..
Öldürmek istediğiniz oluyor mu  size "nasılsın?" dedikleri için hiç birilerini? öyle zamanlarınızda ama.O yüzden arkadaşlarımla iletişime de geçmedim.
Bir kot bir çizme sokağa attım kendimi.Yağmur da vardı, yürüdüm..mp3 kulağımda ellerim cebimde,atkımı sardım upuzun,kapşonumu taktım, çantamda şemsiyem vardı ama açmadım..saatlerce soğuk havayı içime çekerek yorulana kadar ama koşuşturmadan yürüdüm uzun uzun  ve düşündüm.. her üzülüp dert ettiğim şey gerçek mi, o kadar kafamda yer etmeyi hak ediyor mu? benim kadar kale alıp üzülen var mı aynı konuyu mesela?
Bu beden ve ruh bana lazım değil mi artık ki bu kadar hor kullanıyorum...
Evet "önce ben" demeyi öğrenmelisin ,ki ancak o zaman etrafındakileri de mutlu edebilirsin derler ya ben buna hiç inanmamış ve uygulayamamış biri olsam da,bunu yapanlara kızmamaya karar verdim bu bir yapı meselesi:) Farklı kararlar da aldım aslında..bir daha asla diye başlayan..
Ben kırılınca kolay toplayamıyorum kendimi bu gerçek,en mutlu anımda aklıma gelip o an ı yaşamama engel oluyo bu ve bazen de karşımdakinin yüzüne vurmama sebep oluyo..bu hoş değil biliyorum bana yakışmıyo..yeni bir şans,hoşgörü denen şeyler hayatımızdan tamamen atılmalı mı?

Sonra dere tepe şeyler düşünmeye çalıştım,saçlarımı kestirsem mi, vitrinlere baksam mı,yeni bi çanta alsam mı,artık en platininden sarışın mı olsam(o zaman aptala yatabilirim:p), lens kullanmıyorum epeydir alsam mı acaba:p gerçi beynim dikiş tutmuyo gene başa dönüyo habire irtibat kopuyo en son ne düşündüğümü unutuyorm  ama izin vermemek için elimden geleni yaptım.
Çünkü inanın siz kendinizi tedavi edemezseniz hiçkimse edemez,yaralarınızı sarmazsanız açık kalır sürekli kanatırlar. Ha bana özel bi durum yok,herkes yaşıyo aynı duyguları,farklı olayları,bazen çaresizliği ama
insana dair şeyler şükür bu halimize.
Eve dönerken arkadaşım aradı güzel bir yerdeydi gittim hiç düşünmeden, hem de bu pejmürde halimle, dinlendim iyi geldi.epey kaldık evin yolunu zor bulduk:p (abartmıyım erkendi saat)

Bugün sıradan bi gündü pazar sendromunu atlattık neyse ki.
Şimdi uyudum uyandım,birkaç gündür uykum düzensiz ama ben düzene sokmayı bilirim:)
Kanepeye ayaklarımı toplayıp kareli battaniyemi örtünüp (ev sıcak olduğu halde) , tv izledim.Pc de zaman geçirmedim çok fazla,şimdi yazımı bitirip yatıcam umarım.
Matrax başlamış radyomu açtım kesinlikle kafamı dağıtmaya kararlıyım.
Hmm bu yanlış cümle oldu toplamaya.Onardım iyiym.
Kırıklarını aldırdım kalbiminnnn:))
Tek başıma onaramazdım 3.element te devredeydi bugün. Yarın ne olur bilinmez baktım ki yazmaya içimi dökmeye kalkışınca,bir gün dünyanın sonu gelmiş gibi hissediyorum bir gün bulutların üzerinde gibi yumuşacık bakıyorum dünyaya:) dengesizmiyim neyim.Huzurlu değilim asla içim kımıl kımıl..tek sorun bu.

Bugün uzun zamandır dinlemediğim acısını çıkarana kadar dinlediğim bir müziği eklemek istiyorum lütfen altyazısını da okuyun..Terapi müziği işte bu,inanılmaz..