Galiba terkedildim...

Deniz Uğur da meme kanseri illetine yakalanmış,acil şifalar diliyorum umarım erken tanı konmuştur ve Allah onu çocuklarına bağışlar. Çok beğenirim çok güzel ve yetenekli bir oyuncu.
Reha Muhtar yaralı kadınların avcısı..keşke ondan bebekleri olmasa ve üzülmeseydi sonrasında bu kadar..Bugün Error Köse verdi veriştirdi Reha ya böyle zamanlarda bile konuşabiliyor ya gündemde olma kaygısı ile yazıklar olsun..Ama duymadıklarımızı da duyduk .
Neyse konumuz bu değil, Deniz in işine son verdirtmiş Reha Muhtar köşe yazısı yazdığı gazetede düşünebiliyomusunuz? ve son yayınlanmayan yazısı beni duygudan duyguya sürükledi, bildiğiniz gibi ilk ve çok sevdiği eşi İsmail Hakkı Sunat ı kaybetmişti  ve ondan bir oğlu vardı.. sonra da huzuru bulamadı zaten:(
Ben eşine sandım ilk önce bu makaleyi,buyrun okuyun:

Galiba terkedildim…

24 yaşımda tanıştım onunla. Önce bana fotoğraflarını göstermişlerdi, ama net değildi fotoğraflar. Sabırsızlıkla beklemiştim onu görmeyi. Çok yorgun, bitkin olduğum bir anda karşılaştık. Yüzüne baktım, önce kimselere benzetemedim onu. O da çok yorgundu. Sonra birden, gerinerek esnedi… O anda bana ne kadar benzediğini farkettim, içim gitti...

Sonra birlikte yaşamaya başladık. Defalarca taşındık, İstanbul’un bir sürü değişik semtinde oturduk. Birlikte depresyona girdik, birlikte iyileştik. Birbirimizin arkadaşlarını sevdik, bazen paylaşamayıp kıskandık, ama hep anlayış gösterdik, hiç küsmedik birbirimize.

Birbirinden çok farklı yılbaşı geceleri geçirdik. Bazen ikimiz başbaşa, bazen kalabalığın içinde. Onun üzerinde bazen pijama, bazen takım elbise oluyordu. Kusursuz denecek kadar yakışıklıydı, ne giyse yakışıyordu. Ona bakmaya, onu sevmeye doyamıyordum.

Benden daha ağır bir travma vardı onun geçmişinde. Altı yaşındayken babasını kaybetmişti, konuşma ve ögrenme güçlüğü çekmişti, dışarıdaki hayatın acımasızlığını, hırçınlığını anlamlandıramamış, içine kapanmıştı. Ama insanları sevmekten, sevdiklerine bağlanmaktan hiç vazgeçmemişti. Kristal gibi, su damlası gibi berraktı onun kalbi.

Hayatımda gördüğüm en popüler erkek oydu. Girdiği her ortamda hep “en çok sevilen” olurdu. İnsanlara önyargısız yaklaşır, herkesi adıyla sanıyla tanır, hatır sorar, yardım ederdi. Çok şık ve özgün bir tarzda giyinir, sanatla ilgilenir, benim tanımadığım yönetmen ve oyuncuları bana gösterir, öğretirdi. Araba kullanırken emniyet kemerimi takmayı hatırlatır, kaybolduğumda bana doğru yolu tarif eder, trafikte sinirlenirsem radyoda güzel bir müzik açıp beni sakinleştirirdi.

Şimdiyse benimle ilgilenmiyor. Bana asla yalan söylemeyen, en sadık partnerim olmuştu doğduğu günden beri. Bunalıma girmemek için bir uzmandan yardım aldım. “Ön ergenlik” diye bir şeyden bahsetti bana. Terkedilmeyi ilk kez yaşamıyorum ama?.. Ah be ilk göz ağrım, ah be oğlum… Tam da sırasıydı yani!”