Bu sabah

Sabah erken kalktım yine, geceden hazırlamamıştım ne giyeceğime karar verdim max 10dk içinde.

Yatağımı topladım, banyoya gidip dişlerimi fırçaladım, günlük nemlendiricimi sürdüm,

deodorantımı parfümümü sıktım saçlarımı tepeden topladım gergin.

Çok yakışıyomuş bana atkuyruk..öyle derler. 

Oysa tembellikten yapıyorum bunu ben.

Yaptığımız o kadar çok şeyin sebebi göründüğünden farklı ki,

Makyaj yapmak zaten 5 dk.Çok hafif..Belki renk gelir yüzüme moralim düzelir.

Çok mu solgunum bugün ne?

Neden aynaya bakıp gülümsemiyorum artık ben?

Saçlarımı şekilden şekile sokmak gelmiyor içimden.

İçimden hiçbirşey gelmiyor aslında..sebepsiz değil sebepleri var..

Annemin odasına baktım uyuyordu, sessizce odama döndüm giyindim salona geldim,

kahvaltı etsem mi, kahve içsem ayılırmıyım biraz şu castleville e baksam mı derken saate baktım..

Hiçbirşey yapmadan..Telefona baktım bazen çalan bazen benim kadar suskun kalan..

Bir an hüzün kapladı içimi, uzun zaman her gün bu saatte yapmaya alışık olduğum bişey vardı

Ve ben anladım ki alışkanlıklarımı çok zor ediniyorum ama kolay vazgeçemiyorum, 

hatta asla vazgeçmiyorum..

Alışmam çok zor bişeylere ama vazgeçmem neden bu kadar zor?

Özlem..ne kadar yakıcı ve ne kadar gerçek...

Ve sabah kalktığım andan yatana kadar her halimin yaşadığım her duygunun 

bazen de her günümün bir şarkısı var..

Ben de amatör klip oyuncusu  .. 

Bugünün şarkısı ne olsa? Ne yaraşır ki bu ruh halime bugün?

Bugün kulaklarımda çınlamıyor hiçbir şarkı.. Her neyse işte..

Bilgisayar başında kah çalışıp nefes alamayacak hale gelip bir kahveyle kendime gelirken, yemek saati acıkmayıp sonra abuk şeylerle avunurken diğer yandan oyunlarımı oynayarak akşam olucak  yine..

Yine bir tarafım yarım..yine kapıyı anahtarla açıcam..ve bütün bunların mesulü benim..

gibi görünüyor..baktığın yöne göre değişen bir obje gibi oysa hayat..