Meleklerin şarkı söylediğini duyuyorum.Müthiş!
Bunu asla yapmayacağımı düşünürdüm hep..neyi kınarsan başına getiriyor hayat.
Oysa bir anda yaşamak için bir amacınız kalmadığını farkedebiliyormuşsunuz..yangında son kurtarılacak,
ilk vazgeçlen obje olmak acıtıyo..ama suç ya da suçlu yok asla..her güzel şeyin bi sonu vardır.
Sanırdım ki, keşke diye başlayan ya da isyan eden uzun uzun bişeyler yazar herkes giderken oysa susuyormuşsunuz.
Verdiğiniz sözleri,size verlen sözleri,beklentilerinizi,umutlarınızı,yaşadıklarınızı,yaşayamadıklarınızı düşünürken
öylece donup kalıyor,boğazınızda kocaman bi yumrukla nefes alamaz oluyormuşsunuz..
Görmek istemediklerinizi her gün görmektense,size vereceği acıya katlanamayacaksanız,benim kadar güçsüzseniz gözlerinizi sonsuza dek kapamayı yeğ tutabiliyormuşsunuz..
Saçma sapan olgunluktan uzak ergen kalmış insancıkların aptalca ego şişirmesine seyirci kalmak,art niyetlerini anlamazdan geliyo gibi yapmak çok zor bazen.
Çok kayıp verdik binbir sebeple bazıları sessiz bazıları büyük bir kıyametle bazıları kırgın gitti.
Ben hiç hazırlıklı değilmişim ki bir son sözüm bile yok.
Sadece günlüğüme bakmak istedim geçmişime,içimi tarif edemeyeceğim bir hüzün kapladı,öyle çok şey yaşamışım ki.O kadar yanılmış o kadar yolda kalmışım ki,ve o kadar mutlu olmuşum ki..
En mutlu olduğum günlerde en büyük felaketleri yaşamışım ne tuhaf..
Ve ummadığım anlarda doğmuş yeniden güneş..
Ama bu sefer... söyle bana küçük adam herkes gider mi?
