Sen biliyorsun, sende en acıklı duran hikayenin ben,benim hikayemin tamamımın sen olduğunu

En iyi sen biliyorsun sana neyin iyi geldiğini,
neyin şifa, neyin zehir, neyin öylesine, neyin keyfe keder olduğunu sana, sen iyi biliyorsun.
Buraya bir bıçak bırakıyorum, yazı bitince, 
şanslı yastığına başını koyduğunda ağrıyan yerini kes at diye, 
sen çünkü sende kötü duran, ağırlık yapan,
sende ekseriyetle kanayan yaranın yerini iyi biliyorsun. .
Neyi anılar defterine yazacağını, neyi kötü tecrübe olarak kabul edeceğini, 
neye hata diyeceğini, ne için ve kim için “değiyor ama be” diyeceğini sen biliyorsun. 
Bana neyin iyi geleceğini de biliyorsun, sesimdeki çatalın nasıl düzeleceğini,
omzumdaki fil kafilesinden nasıl kurtulabileceğimi,
uykusuz geceleri ne ile dolduracağımı sen biliyorsun.
Sana anlatmadım mı ben her şeyi, noksan bir cümle, bir his, bir anı, bir hikaye mi kaldı bilmediğin, en çok sana kızıp, sana küsmedim mi, sana kadeh kaldırıp,
kadehle bileğimi kesmedim mi, söylesene ben en çok sana anlatmadım mı kendi eğrilerimi, doğrularımı,
hiçbir durumda yüzüne hüzün yapışmış insanlara kıyamadığımı, ama en çok sana..
“bana senin sesin iyi geliyor’‘u dilime en çok sende değdirdiğimi sen bilmiyor musun.
Kapı kuşlarımın pilleri bittiğinde bile üzüldüğümü,
zaman zaman ’'sana üzülmek bile yakışıyor” dediğini bilmiyor musun.
Yüzüme vuranı değil, sırtıma vuran güneşi sevdiğimi,
güneşi doğarken değil, batarken sevdiğimi, evvela seni her hususta, sevdiğimi,
sen bilmiyor musun?
Bana nerede deva, nerede yara olacağını, bu bıçağı yazının ortasına neden diktiğimi,
sen bilmiyor musun?
Sen biliyorsun, sende en acıklı duran hikayenin ben,benim hikayemin tamamımın sen olduğunu,
sen iyi biliyorsun.