Aşk..

Tam ben yazsam bu kadar olur dersiniz ya, öyle bir yazı kaleme almış Aret Vartanyan..
Çok şey yazasım var aslında bu ara ama boğazımda bi düğüm..engel oluyo bana..
Tam mucizelere inanacakken, betona çarpmak hayatın ta kendisi değil mi?

Aşk her şeydir de, bir insana aşık olmak nasıl farklı bir tat katar yaşama...

Siyah beyaz karelerin içine renkler düşmeye başlıyor. 

Hayatın tekdüzeliği kaybolurken, her sabah kelebekler uçuyor yüreğinde. 

Telefonun her titreyişinde kalbinin sesini duyarken, minik bir dokunuş hayallerini süslüyor. 

İlk dokunuş, ilk temas, ilk öpücük,... 

Paylaşılan ilk şarkılar, ilk dans, ilk olan birçok şey... 

Yaşı yok, yeri yok, zamanı yok... 

Günün getirdikleri, yaşamın kuralları karışana kadar ne kadar güzel her şey. 

Korkularımız, geçmişimiz, çevremiz yavaş yavaş kirletiyor aşkı. 

Aşka aşık olmayan, aşkı nasıl yaşar ki? 

Aşkı kurallarla yaşamaya çalışan, yüreğini dizginleyen, aşkın tadını nasıl alabilir ki?