Sokrat der ki:
Babası oğluna bir torba çivi verir ve ona sabrını her kaybettiğinde kapağın arkasına bir çivi çakmasını söyler. Birinci gün çocuk 37 çivi çakar.
Haftalar ilerledikçe çocuk kendini kontrol etmeyi öğrenir ve daha az çivi çakmaya başlar.
Daha sonra, kendini kontrol etmesinin gidip kapağa çivi çakmaktan daha kolay olduğunun farkına varır. Hiç çivi çakmadığı ilk günün sonunda durumu babasına bildirir.
Bu defa baba, oğluna kendini kontrol ettiği her günün sonunda çivi sökmesini söyler.
Günler geçer ve en son çivi söküldüğünde çocuk yine babasına haber verir.
Babası çocuğu elinden tutar ve kapağın yanına oturur ve şöyle der:
"Bak oğlum çok çalıştın, fakat kapağın üzerindeki tüm deliklere bir bak.
Hiçbir zaman eskisi gibi olmayacaklar.
Her sabırsızlığında karşındakilerde böyle yaralar oluşur.
Ne kadar özür dilersen dile o yara daima orada duracaktır.
Sözlü bir saldırı da en az fiziksel saldırı kadar yaralayıcıdır."
Fancy nails.
YanıtlaSilNice work.
Haklısınız...
YanıtlaSilGüzel bir hikaye.Keşke bizlerde hassas davranıp sonrasında telafisi olmayan hatalar yapmasak. Kırmasak, kırılmasak.İz bırakacaksak insanların hayatında,çivi izleri gibi değil,güzelliklerle dolu izler olsun.
YanıtlaSilblogunuzu izlemeye aldım sizide bloguma beklerim :)
YanıtlaSilBlogunuzu izlemeye aldım sizide bloguma beklerim :)
YanıtlaSilNe güzel bir derstir bu
YanıtlaSilBiliyordum, tekrar okumak iyi geldi. Teşekkürler.
YanıtlaSil