Hâlâ

Kelimelerimi kendime saklayıp, yazdıklarımı içimi döktüm sayıp taslaklara gizleyip,
zamanını bekliyorum, suların durulduğu, herşeyin yoluna girdiği, sabrın sonunun erdiği selameti,
o hiç gelmeyecek olan zamanı belki de, herşey eskisi gibi olduğunda, belki de "ahh ama ben demiştim" demeyi (içimden de olsa), dikkatsizce çarpıp kırılanların toparlanmasını,
sabırla bekliyorum.. sinirlerime hala hakim olabiliyorum elimde olmayan durumlarıma rağmen, sağlığım gibi.. ben başarıyorsam herkesten de beklemeliyim ama yapmıyorum, ben yargılanıyorsam aynısını sen yapınca ben de aynı acımasız anlayışsız uslubu tavrı takınmalıyım demiyorum, demesem de yüzüne vurmamdan deli gibi korkup benden kaçtığını görüyorum çünkü,
anlamaya çalışıyorum, bazen anlayamıyorum, o zaman kabulleniyorum olduğu gibi sevmek bunu gerektirir çünkü...
ama hâlâ susuyorum :)
Ben sustukça içimde büyütüyorum minik küskün kızı da..yani farkındayım ben de..
Umarım beni terkedip gitmez o da. Çünkü onun saflığı, şeffaflığı, merhameti, durduk yere akan gözyaşları olmadan ben olamam.

Sadece inandıklarımın yanlış çıkmaması, bazılarının da ÇIKMASI, görünen ve söylenin tutması için telkin yapıyorum kendime bol bol:)

Hiç kimsenin ilgisine ihtiyaç duymadığın gün olgunlaşırsın,
Hiç kimseden beklentiye girmediğin gün yara almazsın,
Ve hiç kimseye bağımlı kalmazsan kazanırsın. 

OSHO